Όταν έχεις νά κάνεις μέ τόν διάβολο, έχεις να κάνεις μέ τόν διάβολο, τό ξέρεις. Όταν έχεις νά κάνεις μέ τήν κόλαση, έχεις νά κάνεις μέ τήν κόλαση, όταν έχεις νά κάνεις μέ τό κακό, έχεις να κάνεις μέ τό κακό. Είναι σαφές αυτό. Όταν όμως έχεις νά κάνεις μέ τήν ψυχή, πού καταλαβαίνεις ότι είναι ψυχή η οποία θέλει τή σωτηρία, θέλει τό φώς, θέλει τή λύτρωση, καί οστόσο μένει στό σκοτάδι, στήν κόλαση, μένει στά δεσμά της, τότε τί γίνεται; Δέν είναι πού χρειάζεται χρόνος καί κόπος γιά νά βοηθήσεις, χρειάζεται πόνος, πόνος, πόνος. Καί πιστεύω ότι ο Κύριος είναι, άν επιτρέπεται νά τό πώ έτσι, πού πονάει. Βέβαια ο Κύριος άπαξ έγινε άνθρωπος, άπαξ εσταυρώθη, ετάφη, ανεστήθη. Ωστόσο όμως , πάλι σταυρώνεται καί πονάει, σταυρώνεται ό Κύριος χύνει τό αίμα Του, διότι ο πόνος αυτός είναι σάν νά χύνεις αίμα.

                                                                        ************

Εκτός από ελαχιστότατους, όλοι έχουμε ανάγκη λίγο νά μάς στριμώξουν, λίγο νά μάς πιέσουν , λίγο νά μάς υπενθυμίσουν....... Καί κυρίως νά επιτρέψει ο Θεός νά έρθουν έτσι τά πράγματα, ώστε νά βρεθούμε σέ δύσκολη θέση. Νά επιτρέψει κάτι νά μάς συμβεί πού, θέλουμε δέν θέλουμε, τό δεχόμαστε. Αρρώστησες, άς πούμε. Δέν τήν ήθελες καθόλου τήν αρρώστια, αλλά ήρθε. Τί τήν κάμνεις; Καί όμως, αυτό είναι ασπασμός τού Θεού, είναι συγκατάβαση, ευλογία τού Θεού, πού θέλει κι εσένα νά σέ ξυπνήσει λίγο, ταρακουνώντας σε έτσι γιά νά μετανοήσεις. Ότι κι άν παθαίνουμε, τό παθαίνουμε τελικά γιά νά ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ, επομένως είναι γιά τό καλό μας.
                                                                          *******
"Θεέ μου, φταίω πού σκέφτηκα έτσι, πού ενήργησα έτσι, φταίω πού δέν πρόσεξα, πού δέν σέ λογάριασα, καί γι' αυτό μέ άφησες καί έπεσα. Άχ Θεέ μου όχι μόνο αυτό, αλλά καί χειρότερα μού άξιζαν".