Οικονόμος π. Ελευθέριος Καναβάρος

Ο π. Ελευθέριος Καναβάρος γεννήθηκε στους Μολάους το 1929. Ο πατέρας του, ωστόσο, καταγόταν από τα Πάκια και είχε εγκατασταθεί στους Μολάους. Οι ρίζες της οικογένειας φαίνεται ότι ήταν ιταλικές, λόγω του ότι το επίθετο είναι ιταλικό.

Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, ο π. Ελευθέριος προσελήφθη ως νεωκόρος στον Ι.Ν. Γεννήσεως του Χριστού των Μολάων. Γρήγορα, εξελίχθηκε σε έναν πολύτιμο συνεργάτη του τότε εφημερίου, π Αντώνιου Καρυτσιώτη, λόγω της ευσέβειας, της γνώσης του της εκκλησιαστικής ζωής και της θεολογίας. Ωσαύτως, ως νεωκόρος δεν περιορίστηκε μόνον στην ευταξία των ναών της Ενορίας των Μολάων, αλλά και ανέλαβε την οργάνωση και προγύμναση χορωδιών νέων και νεάνιδων, τα καθήκοντα κατηχητή κλπ.

Χειροτονείται διάκονος και το 1957 πρεσβύτερος. Ως πρεσβύτερος τοποθετείται ως εφημέριος στη χηρεύσασα τότε, κατόπιν της μεταθέσεως του π Κωνσταντίνου Παπαελευθερίου, ενορία της Κρεμαστής. Στην ενορία της Κρεμαστής παραμένει για 9 χρόνια και 3 μήνες. Το 1965 απονείμεται στον π. Ελευθέριο τα οφφίκια του Σταυροφόρου και του πνευματικού. Το 1966 αιτείται τη μετάθεση για λόγους υγείας της πρεσβυτέρας του σε άλλη ενορία και τοποθετείται στην ενορία Φοινικίου, όπου παρέμεινε για 30 χρόνια. Το 1996 συνταξιοδοτείται προώρως λόγω οξέος εμφράγματος, το οποίο ωστόσο αντιμετώπισε επιτυχώς. Μετά την ανάρρωση και κατόπιν παρακλήσεως του Μητροπολίτη Μονεμβασίας & Σπάρτης, ο οποίος του απονέμει το οφφίκιο του Οικονόμου, αναλαμβάνει την εξυπηρέτηση της ΙΜ Ευαγγελίστριας Ιέρακος, όπου υπηρετεί για 20 περίπου έτη, το 2016, οπότε και παραιτήθηκε.

Κατά την εφημερία του στην Κρεμαστή, ο π Ελευθέριος Καναβάρος διακρίθηκε για τον ζήλο του στην εκτέλεση των πνευματικών του καθηκόντων, την έντονη δραστηριότητά του, το κοινωνικό του έργο. Από την πρώτη στιγμή που έφθασε στην Κρεμαστή, συγκροτεί Κατηχητικά Σχολεία. Εκπαιδεύει ορισμένους νέους και νέες για να τον βοηθούν στο κατηχητικό του έργο. Δημιουργεί χορωδίες, με τη συνδρομή των οποίων τελεί τις ακολουθίες των Χαιρετισμών και του Επιταφίου-οι ακολουθίες των Χαιρετισμών δεν προσήλκυαν τους Κρεμαστιώτες, αλλά μετά τη συγκρότηση των χορωδιών η εκκλησία γεμίζει. Εισάγει στο Τυπικόν της Ενορίας της Κρεμαστής τον αγιασμό της 1^ης Αυγούστου, που αποτελεί μια ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους ενορίτες του προ της πανηγύρεως του χωριού στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τέλος, κυριολεκτικά πόρτα-πόρτα προσήγγιζε όσους Κρεμαστιώτες δεν πήγαιναν στην εκκλησία και τους έπειθε να προσέρχονται στις ακολουθίες ενώ είχε κηρύξει αγώνα κατά της βλασφημίας. 

Διακρίνεται για την ελεήμονα διάθεσή του, η οποία δεν περιορίζεται στη διάθεση χρημάτων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης στους απόρους. Ο π Ελευθέριος επισκεπτόταν πάντοτε τους ασθενείς ενορίτες του και εκτελούσε ο ίδιος τις απαραίτητες αγροτικές εργασίες, που αδυνατούσαν οι ίδιοι λόγω της ασθένειας να εκτελέσουν. Κατά τη διάρκεια της εφημερίας του, εάν απεβίωνε κάποιος ενορίτης που ζούσε μόνος του, ήταν καθήκον της πρεσβυτέρας να προετοιμάσει τη σορό για την κηδεία και την ταφή του.

Πέραν των ποιμαντικών του καθηκόντων, ο π Ελευθέριος φρόντιζε συχνά για κοσμικές υποθέσεις. Πέραν της παραδοσιακής συνεργασίας εφημερίου και δασκάλου, οι αρχές συχνά ανέθεταν στον εφημέριο και ποικίλα άλλα έργα, όπως ήταν η εποπτεία εκτέλεσης των έργων χάραξης της Επαρχιακής Οδού Κρεμαστής-Αγίου Δημητρίου Ζάρακος.

Η ευσέβεια, η ακτημοσύνη, το μειλίχειον του χαρακτήρος του, η αγάπη και το ενδιαφέρον προς τους ενορίτες του, οι τάσεις του προς ανανέωση της εκκλησιαστικής ζωής που υπεστήριξε, ενέσπειραν την αγάπη των Κρεμαστιωτών προς το πρόσωπό του. Η αγάπη τους αποτυπώνεται στη γεμάτη σεβασμό προσκύνηση της χειρός του, όπου τον συναντήσουν, αλλά και στις προσκλήσεις για τέλεση γάμων και βαπτίσεων. Το 1997 η Διοικούσα Επιτροπή του Συνεδρίου των Απανταχού Κρεμαστιωτών τού επέδωσε τιμητικό δίπλωμα για την προσφορά του στην Κρεμαστή ενώ στις 23/08/2018 ομάδα Κρεμαστιωτών, πρώην μαθητών των κατηχητικών σχολείων που οργάνωσε, προσέφερε μια εικόνα του Αγίου Ελευθερίου εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης.

       Νικόλαος Καλκάνης