Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ -- τοῦ Νεκταρίου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἡ πατρίδα μας διέρχεται σήμερα μια τρομακτική πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική κρίση, πού στήν πραγματικότητα βέβαια δέν εἶναι παρά ἁπλῶς ἡ πιό ὁρατή πλευρά μιᾶς βαθύτατης πνευματικῆς παρακμῆς, ἡ ὁποία ἔρχεται νά σφραγίσει μία μακρά περίοδο εὐτέλειας, ἱστορικῆς ἀμνησίας, πολιτισμικῆς διάβρωσης καί ἠθικῆς καταρράκωσης. Μιά περίοδο σταδιακῆς ἀποσάθρωσης τῆς ἴδιας μας τῆς συλλογικῆς ἰδιοπροσωπείας και αὐτοσυνειδησίας, κατά τήν ὁποία, ἑκούσια ὑποταγμένοι στά σκύβαλα τοῦ ἀτερμάτιστου εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς δυτικότροπης «ἐκσυγχρονιστικῆς» ὑστερίας, πετάξαμε στή χωματερή βιώματα, ἀξίες, παραδόσεις, ἰδανικά καί ὅλα ἀκόμη ὅσα μᾶς διαμόρφωσαν ὡς λαό καί μᾶς κράτησαν ζωντανούς σέ καιρούς χαλεπούς καί δύσβατους, σέ καιρούς ἀνέχειας, ξένης κατοχῆς, διωγμῶν καί δοκιμασίας. Ἡ σταδιακή ἀπονέκρωση τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης καί κυρίως ἡ ἀπώλεια τῆς ζωντανῆς καί βιωματικῆς μας σχέσης μέ τήν Ὀρθοδοξία (πού δέν ἦταν ἁπλῶς μία «θρησκεία», ἀλλά τό ἴδιο το ἐσώτατο ὀξυγόνο τῆς ταυτότητάς μας, ἕνας συνολικός τρόπος ζωῆς, συμπεριφορᾶς καί συναντίληψης τῶν πάντων), γέννησαν ἤδη ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες τά σπέρματα τῆς σύγχρονης ἐθνικῆς μας ψυχασθένειας καί τῆς συλλογικῆς ὑπαρξιακῆς μας σύγχυσης. Στό τέλος αὐτῆς τῆς διαδρομῆς, ἦρθε καί ἡ τραγική ἐπισφράγιση, μέ την περίοδο τῆς λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Ἐδῶ καί 40 περίπου χρόνια ἐπιβλήθηκε σταδιακά στή χώρα μας –καί ἐν ὀνόματι μιᾶς... κάποιας προόδου καί ἑνός... κάποιου ἐκσυγχρονισμοῦ– τό ἀπόλυτο ξεχαρβάλωμα τοῦ παντός:

μία πλημμυρίδα ἀσύδοτου πλουτισμοῦ, πλήρους ἀτιμωρησίας, ἑλληνοφοβικῆς ὑστερίας, πολιτιστικῆς ἀσυναρτησίας, πολιτικῆς διαφθορᾶς, ἀδιάντροπης κλεπτοκρατίας, προκλητικῆς ἀναξιοκρατίας, ἐκκλησιαστικῆς ἐκκοσμίκευσης, ἐκποίησης κάθε ἀξίας, εὐτελισμοῦ ὅλων τῶν θεσμῶν. Ἄς θυμηθοῦμε τόν «ἐκδημοκρατισμό» (στην πραγματικότητα διάλυση) τοῦ στρατοῦ καί τῆς ἀστυνομίας. Τόν ἐκμαυλισμό τῆς Δικαιοσύνης. Τήν (μέσῳ ἀλλεπάλληλων νομικῶν μεταρρυθμίσεων) νομιμοποίηση τῆς κλεψιᾶς καί τῆς λεηλασίας τοῦ δημοσίου χρήματος. Τόν πλήρη εὐτελισμό τῆς λειτουργίας ἑνός πολιτεύματος, πού ἔχει ἐδῶ καί καιρό ἀποδειχθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου κίβδηλο καί μόνο κατ᾽ εὐφημισμόν δημοκρατικό. Καί κυρίως την ἀπολύτως ἐσκεμμένη καί μεθοδική προσπάθεια ἐκ μέρους τοῦ γηγενοῦς πολιτικοοικονομικοῦ συστήματος (δηλαδή μιᾶς δράκας ἐξωνημένων κολαούζων τῆς διεθνοῦς σιωνιστικῆς μεγαλοσυμμορίας) νά καταστρέψει ὅ,τι εἶχε ἕως τότε ἀπομείνει στόν ἑλληνικό λαό ἀπό πλευρᾶς ὀρθόδοξης πίστης, ἐθνικῆς συνείδησης καί ἱστορικῆς μνήμης. Στόν βωμό τοῦ ἀφελληνισμοῦ καί τῆς ἐκκλησιομαχικῆς παράνοιας κατομνύουν πλέον ἐδῶ και πολλά χρόνια ὅλα τά μεγάλα ΜΜΕ καί ἅπασα ἡ προβεβλημένη ἀπό αὐτά δῆθεν διανόηση, ἐνῶ πλέον τόν ἴδιο ρόλο παίζει δυστυχῶς μέ τρόπο ὁλοένα καί πιό ἀπροκάλυπτο καί ἡ ἴδια ἡ δημόσια ἐκπαίδευση, σέ ὅλες της ἀνεξαιρέτως τίς βαθμίδες. Καί ἀφοῦ ἡ χώρα ἀπονευρώθηκε καί εὐνουχίστηκε πνευματικά, ἦρθαν ἐν τέλει καί οἱ ταφόπλακες τῶν μνημονίων καί τῆς ἀθρόας λαθρομετανάστευσης (δηλαδή τῆς προϊούσας ἰσλαμοποίησης τοῦ τόπου μας) γιά να ἐπιστεγάσει καί ὑλικά –μέσῳ τῆς οἰκονομικῆς καταστροφῆς, τῆς κοινωνικῆς διάλυσης, τῆς δημογραφικῆς συρρίκνωσης καί τῆς ἐθνικῆς ὑποδούλωσης– τη θανατική της καταδίκη. Ἔτσι σήμερα ἡ πατρίδα μας δείχνει μοιραῖα πιά νά βουλιάζει μέσα στήν πιο ζοφερή ἀπόγνωση. Στερημένη πλέον ἀπό τά βασικώτερα δομικά στοιχεῖα τῆς ταυτότητάς της, παραλυμένη ἀπό την ἱστορική ἀμνησία, ἀποξενωμένη ἀπό τίς ἀξίες της, σέ πλήρη ἀποστασία ἀπό τον Θεό ἀλλά καί ἀπ᾽ τόν ἴδιο τόν ἐσώτατο ἑαυτό της, ἐπιδέξια χειρουργημένη ἐπί χρόνια πάνω στό κρεβάτι τοῦ Προκρούστη μέ τό νυστέρι τῆς δανεικῆς εὐμάρειας καί τοῦ εὔκολου πλουτισμοῦ, πού ἀποστέγνωσαν μέσα μας κάθε ἔννοια πνευματικῆς ἰσορροπίας καί ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας, κυριεύεται πλέον ἀπό ἄγχος, κατάθλιψη καί πανικό καί ὁδηγεῖται - μᾶλλον φυσιολογικά ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες– στήν ἀπελπισία, τώρα πού ἡ εὐδαιμονία τῆς χλιδῆς ἀπομακρύνθηκε πιά ὁριστικά ἀπό τά μάτια της. Μετά ἀπό τόσα χρόνια πνευματικῆς παρακμῆς, παρασιτισμοῦ, χυδαιότητας καί εὐτέλειας, δείχνει νά ξυπνᾶ ἀπότομα ἀπό την ἀποχαύνωση στήν ὁποία εἶχε περιέλθει, καί διαπιστώνει μέ τρόμο, πώς ἔχει φτάσει πιά στόν πάτο. Μπροστά στήν κατάρρευση, πού ἐπίκειται (καί τήν ὁποία τίποτε αὐτή τή στιγμή δέν δείχνει ἀνθρωπίνως ἱκανό νά τήν ἀνακόψει), καί καθώς ἡ πατρίδα μας σύρεται ὡς «πρόβατον ἐπί σφαγήν» πρός τόν ὁλοκληρωτικό πολιτισμικό, δημογραφικό καί οἰκονομικό ἀφανισμό κάτω ἀπό τή μπότα τῶν ξένων ἐπιβητόρων της καί τῶν ντόπιων τοποτηρητῶν τους, εἶναι φανερό ὅτι ὅσες ὑγιεῖς δυνάμεις ἔχουν ἀπομείνει πλέον ζωντανές στόν τόπο μας πρέπει νά ἐγερθοῦν καί νά δράσουν μέ ἀποφασιστικότητα γιά τή σωτηρία του. Οἱ πάσης φύσεως ἕως τώρα ἡγεσίες καί ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ ὑπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, ρημαγμένες ἀπό τή φαυλότητα καί την ἰδιοτέλεια, εἶναι φανερό πώς εἶναι εἴτε ἀπρόθυμες εἴτε ἀνίκανες νά ἀνασχέσουν τήν ἐπερχόμενη καταστροφή. Καί τόση ἀπελπισία γεννᾶ πλέον ἐδῶ καί χρόνια στόν λαό ἡ διαιωνιζόμενη ὕπαρξή τους, πού δυστυχῶς τόν ὠθεῖ σέ ἀκραῖες ἐπιλογές ἀντίδρασης, μέσα κυρίως ἀπό τη στήριξη σχημάτων, πού ἀποτελοῦν εἴτε μηδενιστικά καί ἑλληνοφοβικά ἀνεμομαζώματα εἴτε φασιστικούς συρφετούς πατριδοκάπηλης χυδαιότητας. Πρόκειται καί στίς δύο περιπτώσεις γιά ἀποτρόπαια προσωπεῖα τῆς ἴδιας ἀκριβῶς πνευματικῆς μας παρακμῆς. Καί κατά βάθος ὅλοι τό γνωρίζουν (ἀκόμη καί οἱ –ἐλέῳ ἀνυπαρξίας κάποιας ἀξιόπιστης ἐπιλογῆς– ὄψιμοι ψηφοφόροι καί ὑποστηρικτές τους) ὅτι τέτοιου εἴδους σχηματισμοί ἀποτελοῦν ἕνα ἀκόμη σύμπτωμα τῆς ἀρρώστιας –καί πάντως κατά κανένα τρόπο τή θεραπεία της. Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους ἀποτελεῖ σήμερα –περισσότερο ἀπό ποτέ ἐπιτακτική ἀναγκαιότητα ἡ ἐμφάνιση μιᾶς μαζικῆς, δυναμικῆς κίνησης και ἑνός νέου πολιτικοῦ φορέα, πού θα ἔχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά σέ σχέση μέ τό ὑπάρχον πολιτικό σκηνικό. Ἑνός φορέα πού θά ξεπεράσει ἐντελῶς τίς ἀνούσιες καί παρωχημένες «ἀριστερές» καί «δεξιές» ἐτικέτες καί τίς διχαστικές πομφόλυγες τῶν κομματικῶν μαντριῶν. Ἑνός φορέα πού θα ἀνατρέψει συθέμελα τό σάπιο πολιτικό κατεστημένο καί θά δρομολογήσει τίς διαδικασίες γιά τήν ἔξοδο τῆς πατρίδας ἀπό τήν ξένη κατοχή, ἀλλά καί για τή σωτηρία της ἀπό τόν θανάσιμο νέο-ὀθωμανικό κίνδυνο. Ἑνός φορέα πού θά ὁραματισθεῖ καί θά ἐργαστεῖ γιά την ἀναγέννηση τῆς Ἑλλάδας, μέσα ἀπό την ἐπανασύνδεση μέ τίς παραδοσιακές ἀξίες της. Ἑνός φορέα πού θά ἐντρυφήσει σέ αὐτές τίς ἀξίες ὄχι ὡς κάτι στατικό καί μουσειακό, ἀλλά ἀναγεννώντας συγχρόνως καί τήν πάλαι ποτέ ἱκανότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ νά μετουσιώνει προοδευτικά καί νά ἀνακαινίζει δημιουργικά. Ἑνός φορέα πού θά βασιστεῖ πραγματικά στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας και τά ἰδεώδη τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί δέν θα τά καπηλευτεῖ ἁπλῶς γιά ἐπικοινωνιακούς λόγους, ὅπως πράττουν πάλι ἐσχάτως κάποιοι τεχνητά νεκραναστημένοι ἐπαγγελματίες χριστιανοκάπηλοι ἑλλαδέμποροι. Ἑνός φορέα πού θά ἐπιδιώξει τό τέλος τοῦ παρασιτισμοῦ, τή δημιουργία ὑποδομῶν πρωτογενοῦς παραγωγῆς στόν οἰκονομικό τομέα, ἀλλά καί την ἀξιοποίηση τῶν ἄφθονων πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν τῆς χώρας, πρός ὄφελος ὅμως τοῦ λαοῦ της καί ὄχι τῶν ξένων συμφερόντων. Ἑνός φορέα πού πρέπει νά στελεχώνεται ἀπό νέα, καθαρά και ἄφθαρτα πρόσωπα καί στόν ὁποῖο χωροῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Ἕλληνες πού νιώθουν πόνο καί ἀγωνία γιά τό μέλλον τῆς πατρίδας, ἀλλά κανείς (μά ἀπολύτως κανείς) ἀπό ὅσους ἄσκησαν μέχρι τώρα ὁποιαδήποτε μορφή διοίκησης και ἐξουσίας, ὅσους λέρωσαν ἔστω καί ἔμμεσα τά χέρια τους μέσα στό παιχνίδι τῆς συναλλαγῆς. Ἔρχεται λοιπόν ἡ ὥρα τῆς κινητοποίησης, τῆς συστράτευσης καί τῆς πραγματικῆς ἀντίστασης στά σχέδια τῶν ὀλετήρων τῆς πατρίδας. Ἤδη μάλιστα ἔχει χαθεῖ ὑπερπολύτιμος χρόνος. Την ὥρα πού ὅλα γύρω μας καταρρέουν με πάταγο, τή στιγμή πού ὁ τόπος μας, οἱ μνῆμες μας, οἱ ζωές μας οἱ ἴδιες καταστρέφονται καί ξεπουλιοῦνται, κανείς πραγματικός Ἕλληνας δέν ἔχει πιά τό δικαίωμα νά παραμένει ἀπαθής καί ἀνενεργός.