Μνημόσυνα: Δυστυχώς τα καταντήσαμε μια κοινωνιολογική θεατρική παράσταση Προτεινόμενο

Συντάκτης  π. Σπυρίδων Σκουτής 21 Αυγ, 2019

•     

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Δεν θα αναλύσουμε τι είναι τα μνημόσυνα αλλά το πώς μετέχουμε σε αυτά. Δυστυχώς τα μνημόσυνα έχουν καταντήσει μια κοινωνιολογική παράσταση.

Μια θεατρική παράσταση με τους συγγενείς να μένουν στρατιωτάκια ακούνητα , αμίλητα και αγέλαστα σε όλη την διάρκεια της ακολουθίας. Βλέπουμε πολλά φορές το κόλυβο μόνο του μαζί με την φωτογραφία του μακαρίτη ή της μακαρίτισσας. Οι συγγενείς έρχονται μετά την τρίτη καμπάνα ή μετά το ευαγγέλιο.

Έχουμε και περιπτώσεις που έρχονται στο τέλος, για τον Όρθρο δεν το συζητάμε καν, το πολύ πολύ να έχει έρθει η γιαγιά της ουνικογένειας. Το κόλυβο είναι φυσικά παραγγελία λόγω του μεγέθους, πρόσφορο και αυτό από το φούρνο και στην Θεία Κοινωνία δεν μετέχει κανείς. Η μοναδική μετοχή είναι στο καφεδάκι μετά την Λειτουργία. Απλά οι περισσότεροι περιμένουν να ακούσουν το όνομα στα ευλογητάρια και να πάνε στο καφενείο να πούνε τα νέα τους και τα κουτσομπολιά με το καφεδάκι και το κονιάκ. Αναφορά για Χριστό και σωτηρία πουθενά. Βγαίνει το Άγιο Ποτήριο και διαδραματίζονται απίστευτα πράγματα : Συνήθως θα έρθουν κάποιοι συγγενείς να Κοινωνήσουν έτσι απροετοίμαστοι απλά επειδή κάνουν το μνημόσυνο λες και το μνημόσυνο από μόνο του σε αξιώνει για την Θεία Κοινωνία.

Η άλλη κατάσταση είναι να μην κοινωνάει κανένας απλά να σπρώχνουν τα παιδάκια ή καμιά γιαγιά για να κοινωνήσει για να μην πει κάτι ο κόσμος. Οι υπόλοιποι απλά ντυμένοι στα μαύρα περιμένουν να ακούσουν το όνομα του θανόντος και μέχρι εκεί. Βγαίνει το Άγιο Ποτήριο αλλά δεν μας απασχολεί ο Χριστός μας απασχολεί τι θα πει ο κόσμος. Είναι δυστυχώς ντροπή να λέμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι. Πολλές φορές δεν πάνε καν τα ονόματα από το βράδυ στον Ιερέα, και βλέπουμε κάποιο πιάτο και ρωτάμε ποιόν θα μνημονεύσουμε. Στην καλύτερη θα μας φέρουν το όνομα του κεκοιμημένου αλλά ονόματα υπέρ υγείας και μετάνοιας για την προσκομιδή δεν φέρνει ΚΑΝΕΙΣ, μιλάμε για απίστευτη κατάσταση. Στο τέλος θα μοιράζουμε προσκλήσεις στα μνημόσυνα όπως στους γάμους. Καλά για τους καλεσμένους τους μνημοσύνου δεν το συζητάμε. Συχνά τσιγαράκι, φραπεδιά έξω από την Εκκλησία και όταν ο παπάς αρχίζει τα νεκρώσιμα ευλογητάρια απλά θα μπούνε μέσα στο ναό έτσι για το τυπικό της υπόθεσης.Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι καλεσμένοι του μνημοσύνου δεν παίρνουν αντίδωρο αντίθετα πάνε γρήγορα έξω για να πάρουμε να κόλυβα και να πιάσουν πρώτη θέση το καφενείο ή στην αίθουσα για τον καφέ. 

Η φράση θα κάνω μνημόσυνο έχει καταντήσει σε φράση “Θα κάνω πάρτυ αλλά ο καλεσμένος θα λείπει.” Υποτίθεται ότι παρακαλούμε και προσευχόμαστε για την ανάπαυση του κεκοιμημένου να πάει στον παράδεισο αλλά όσοι μένουν πίσω δυστυχώς δεν θέλει κανείς να πάει. Αποφεύγουμε το Άγιο Ποτήριο σαν το διάβολο με το λιβάνι. Ιδιαίτερα αν πεις στους συγγενείς ότι καλό είναι για την ψυχή σας και την σωτηρίας σας να εξομολογηθείτε και να κοινωνήσετε στο μνημόσυνο σε κοιτάνε τόσο άγρια λες και τους είπες να πάρουν το Κώνειο. Η σωστή μετοχή: Εξομολόγηση ,άσκηση και ελεημοσύνες πριν το μνημόσυνο και φυσικά για όλη μας την ζωή. Καθημερινή προσευχή και κομποσχοίνι για την ψυχή τους κεκοιμημένου αδερφού μας. Ιδιαίτερα το πρόσφορο να το ζυμώσουμε με προσευχή και να πάμε από την πρώτη καμπάνα στην Εκκλησία προσευχόμενοι για τον άνθρωπο μας. Να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων , χαρά για τον άνθρωπο που έφυγε είναι αυτοί που μένουν να αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους.

Δεν ξέρω αν υπάρχει γυρισμός. Αυτός που ζούμε δεν είναι η Ορθόδοξη Ελλάδα που διαβάζουμε στον Φώτη Κόντογλου. Τελικά, γνήσια Ορθοδοξία λατρεία και παράδοση βρίσκουμε στην Ιεραποστολή.. Καλή μετάνοια να έχουμε. .

Μνημόσυνο για τους Κτήτορες, Ευεργέτες και Απανταχού Κρεμαστιώτες

Με την βοήθεια του Θεού, σήμερα τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το Μνημόσυνο στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κρεμαστή για όλους τους κτήτορες, ευεργέτες και απανταχού Κρεμαστιώτες που έχουνε κοιμηθεί εν Κυρίω.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε όσους έχουνε βοηθήσει τον τόπο μας και να κάνουμε αυτό που τους βοηθά πραγματικά. Να τους θυμόμαστε στην προσευχή και να τους μνημονεύουμε στην Θεία Λειτουργία. Ο κεκκοιμημένος βρίσκει ανάπαυση όταν τελούμε μνημόσυνα για αυτούς, δίνουμε τα ονόματα τους στην μνημόνευση της Προσκομιδής και δίνουμε ελεημοσύνη υπέρ την μνήμη τους. Καλό να γνωρίζουμε κιόλας, ότι τα μνημόσυνα τελούνται κάθε μέρα εκτός της Κυριακής. Ο λόγος για αυτό είναι επειδή, η Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου και είναι ανάρμοστο μαζί με την Ανάσταση να έχουμε τον Θάνατο.

Χριστοκεντρικό Πανηγύρι ή Ανθρωποκεντρικό

Νικόλαος Γεωργαντώνης

θεολόγος - ιεροψάλτης 

Με τη βοήθεια του Θεού έχουμε εισέλθει και φέτος στην περίοδο του Δεκαπενταυγούστου και οδεύουμε προς το λεγόμενο «Πάσχα του Καλοκαιριού», την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι μια περίοδος νηστείας που ξεκινά με την εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού, μετά από έξι μέρες, εορτάζουμε την Μεταμόρφωση του Χριστού και τέλος, καταλήγει στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

            Κατά πόσο όμως προετοιμαζόμαστε για αυτή τη μεγάλη και σημαντική Θεομητορική εορτή και γενικά για κάθε εορτή της Εκκλησίας; Πώς την εορτάζουμε; Θα θέσω μερικούς προβληματισμούς που θα πρέπει όλοι να προσέξουμε και μερικά πράγματα που θα πρέπει να κοιτάμε ώστε να βιώνουμε ορθότερα την πίστη μας. Είναι πολύ λυπηρό στις ημέρες μας να αυξάνεται όλο και περισσότερο η έννοια του «πανηγυριού» ενός συλλόγου ή χωριού που γίνεται εις βάρος της Εκκλησίας. Το πανηγύρι από μόνο του δεν βλάπτει, μόνο όταν γίνεται υπό τις σωστές συνθήκες.

            Πρώτο και κύριο, βλέπουμε ότι κάθε μεγάλη εορτή της Εκκλησίας μας έχει μια προετοιμασία. Οι εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα έχουν νηστεία 40 ημερών, η εορτή των Αγ. Αποστόλων έχει νηστεία που εξαρτάται από το πότε πέφτει το Πάσχα και η νηστεία για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ξεκινά την 1^η Αυγούστου και τελειώνει στις 14. Ουσιαστικά, κάθε νηστεία τελειώνει με την Θεία Λειτουργία (και το πιο ορθό, μετοχή μας στην Θεία Κοινωνία) της εκάστοτε προαναφερθείσας εορτής.  Η θέσπιση της νηστείας σε αυτή τη περίοδο έχει ως σκοπό να ετοιμάσει τον καθένα μας ώστε να εορτάσουμε σωστά την κάθε εορτή. Και τι εννοούμε «να εορτάσουμε»; Όχι με γλέντια και διάφορα άλλα εκτός Εκκλησίας, αλλά με προσευχή και συμμετοχή στις ακολουθίες. Το γλέντι από μόνο του δε βλάπτει και δεν είναι κακό. Παλαιότερα, μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ξεκινούσε το γλέντι και γιόρταζε όλο το χωριό μαζί. Αυτό είναι και βασισμένο στην ζωή της Εκκλησίας που όλα γυρίζουν γύρω από το Σώμα της. Το πρόβλημα πού ξεκινά; Όταν γίνεται το πανηγύρι για το πανηγύρι και όχι για την εορτή που τιμάται. Όταν τρώμε και πίνουμε από το βράδυ, δηλαδή μετά τον εσπερινό της εορτής και την άλλη μέρα είτε δεν πάμε ή πάμε αργά ή και το χειρότερο, δεν κοινωνάμε το Σώμα και Αίμα του Χριστού, τότε ζημιωνόμαστε πολύ. Ουσιαστικά πάμε ενάντια στον Θεό. Ο σκοπός της εορτής είναι να εκκλησιαστούμε, να προσευχηθούμε και να φύγουμε από την Εκκλησία, έχοντας λάβει Χάρη από τον Θεό. Πώς όμως μπορούμε να το κάνουμε αυτό εάν έχουμε γλεντήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι το πρωί ή έχουμε φάει και πιει; Ποιός θα κοινωνήσει έτσι; Κάποιος θα πει ότι αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια αλλά ο Παράδεισος κατακτάται από λεπτομέρειες. Όταν έχουμε το πνεύμα ‘δεν πειράζει αυτό, δεν πειράζει το άλλο, τον Θεό δεν τον νοιάζουν αυτά, αρκεί να είσαι «καλός άνθρωπος»’, σιγά-σιγά απομακρυνόμαστε από τον Θεό.

            Ένα άλλο θέμα που αξίζει την προσοχή μας είναι και οι διάφορες  εκδηλώσεις που γίνονται εντός της νηστείας, ειδικά του Δεκαπενταυγούστου. Εκδηλώσεις συνήθως μουσικές και λαογραφικές που έχουνε σκοπό να αναδείξουν την παράδοση, αλλά στην ουσία την αλλοιώνουν και την διαβάλλουν. Η καθ’ ημάς Ανατολική, «Ρωμαίκη» παράδοση είναι συνυφασμένη με την Ορθοδοξία. Όπως λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός «Ελλάδα χωρίς Ορθοδοξία δεν μπορεί να υπάρξει, ενώ Ορθοδοξία χωρίς Ελλάδα μπορεί». Δεν είναι ένα σχόλιο ανθελληνικό, αλλά εάν το σκεφτούμε λίγο, θα δούμε ότι αληθεύει. Θέλουμε να καλοπερνάμε αλλά χωρίς Θεό. Αυτό το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να οδηγήσει στον αφανισμό μας. Η παράδοση νοείται μόνο εν Χριστώ. Ό,τι άλλο υπάρχει που δεν έχει Χριστό ή εναντιώνεται σε Αυτόν θα πρέπει να σβήνεται και να μην μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.

            Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι μπορεί να μας φαίνεται δύσκολο να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην σημερινή εποχή, αλλά είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει πραγματική σημασία στην ζωή μας. Ό,τι άλλο και αν βάζουμε για να γεμίσουμε αυτή τη τρύπα, είναι αδύνατο να γεμίσει. Γι’ αυτό, ας βάλουμε αρχή μετανοίας από τώρα και ας χαράξουμε νέο δρόμο εν Χριστώ. Να εορτάσουμε την φετινή εορτή της Παναγίας σωστά και Χριστιανικά! Καλή Παναγιά!!!